هفت سال اول تولد

خیلی شنیده بودم که بچه باید تو هفت سال اول زندگی بدون امر و نهی های بی جا بزرگ بشه، باید امیری کنه و پدر و مادر باید حد الامکان بتونن خواسته های خودشونو با زبانی نرم و آروم بهش بگن، اما واقعا برام خیلی قابل درک نبود، آخه ما همیشه سر خیلی از موضوعات با روشا درگیر بودیم مشکلات الکی که اصلا به چشم هم نمی یاد مثل لباس پوشیدن، صحبت کردن و کلا رفتارهای اجتماعی چون روشا دختری بی باک و شیطونه و دوست نداره تو چارچوب ما محدود بشه و من و پدرش اصرار داشتیم اون مثل یک خانم رفتار کنه و همین زمینه اختلاف ما رو درست می کرد.

امروز توی مسیری که رفته بودم پیاده روی به این هفت سال اول و هفت سال دوم فکر می کردم به این واقعیت که اگه بچه تو هفت سال اول فرصت تجربه چیزهای نو رو نداشته باشه و از طرف پدر و مارد غرق محبت نشه نمی شخ تو هفت سال بعد خیلی مسائل مهم زندگی رو بهش یاد داد، چون اون مسائل مثل پذیرش رنج تو زندگی برای بچه ای که از کودکی بهش امر و نهی کردن و فرصت کودکی پیدا نکرده خیلی سخته...

امروز با خودم تصمیم گرفتم این امر و نهی ها رو به حداقل برسونم و تا الان که ساعت یکربه به چهر هست به طور معجزه آسایی موفق هم شده ام، امیدوارم خدا کمکم کنه بتونم به هوای نفسم موقع شیطنت های طبیعی روشا فائق بشم.

آمین